ن :
کلمات کلیدی :
چطور از شغل خود در مقابل تازه فارغ التحصیلان دانشگاه که کار شما برای پول کمتری انجام می دهند دفاع می کنید؟ یا چطور به کارفرمای خود ثابت می کنید که لیاقتش را دارید که نگهتان دارند؟ چند کار هست که می توانید انجام دهید.
در کاری که انجام می دهید بهترین باشید.
همه رئیس ها به دنبال نتیجه هستند و اگر شما این نتیجه ها را به آنها بدهید و کار آنها را راحت کنید، برایشان سخت می شود که از دست شما خلاص شوند. باید کارتان را 110 درصد انجام دهید. 100 درصد برای تخصص شما و 10 درصد برای نگرش مثبت شما نسبت به کار، احترام شما به دیگران، تمایل شما به کمک به دیگران، علاقه شما به یاد گرفتن چیزهای جدید و درک موقعیت تان در محل کار و الگو بودن صداقت، سختکوشی و حسن نیت شما برای دیگران است.
در یک موضوع فرد مرجع باشید.
شاید به همکارانتان کمک کنید که مشکلات کامپیوتر خود را حل کنند، حتی اگر این کار شما نیست. ولی این ویژگی شما در اداره شما یک ارزش افزوده محسوب می شود. خوب انجام دادن کار لازم است ولی همیشه کافی نیست. باید کاری کنید که اطرافیان شما احساس راحتی کنند، به آنها کمک کنید رشد کنند و الگوی خوبی باشید. نمی توانید خودخواه و بی اعتنا باشید. باید به ارزش های افزوده خود اضافه کنید. یک راه خوب برای انجام این کار، مربی بودن برای تازه واردین و جوانان است.
نگرش مثبتی داشته باشید.
اگر همه اطرافیان شما از کار کردن با شما لذت می برند، این تفاوت زیادی ایجاد می کند. اگر فرد دیگری بتواند کار شما را با پول کمتری انجام دهد، ولی شما مزیت مهارت های مردم را داشته باشید، احتمالش کم است که شغلتان به خطر بیفتد.
به مافوق خود یادآوری کنید که از کارتان لذت می برید و نمی خواهید جای او را بگیرید.
مافوق شما ممکن است بخواهد یک جوان تازه وارد را استخدام کند که در نهایت دنبال کار او باشد، ولی با این ایده، او با شما مشکلی نخواهد داشت.
بازیکن تیمی باشید.
به رئیستان یادآوری کنید که با آنکه شما نمی خواهید از نردبان سازمانی بالا بروید، ولی بازیکن تیمی خوبی هستید و هر کاری لازم باشد می کنید تا در تیم خوب به نظر برسید و موفق شوید. کارمندان خودخواه و جاه طلب فقط به خودشان فکر می کنند و کمکی به تیم نمی کنند و این رئیس ها را خوشحال نمی کند.
اغلب کارفرمایان می دانند که هر کارمندی به درد مدیریت نمی خورد و شاید هر کسی نخواهد که مدیر شود. بنابراین از دید یک کارفرما، مهمترین مسئله شناخته شدن و دیده شدن استعدادهای این کارمندان و کمک های آنها به شرکت، و ارتقای آنهایی است که می خواهند ترفیع بگیرند.
حداقلش این است که شما اگر هم نخواهید مدیر شوید خودتان را محدود کرده اید و لزوماً خودتان را در موقعیت بدی نگذاشته اید. باید یک جایی برای افرادی که نمی خواهند دائماً از نردبان حرفه ای بالا بروند وجود داشته باشد.
